ліле́йны, -ая, -ае.

1. гл. лілія.

2. перан. Пяшчотны і белы, як лілія (уст., высок.).

Лілейныя грудзі.

|| наз. ліле́йнасць, -і, ж. (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ліле́я, -і, мн. -і, -ле́й, ж. (паэт., уст.).

Тое, што і лілія.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

lily [ˈlɪli] n. лі́лія, ліле́я

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

pond lily [ˈpɒndˌlɪli] n. bot. гарла́чык; вадзяна́я лі́лія

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

гарла́чык, -а, мн. -і, -аў, м.

1. гл. гарлач.

2. Вадзяная расліна сямейства гарлачыкавых з вялікімі лістамі і жоўтымі ці белымі кветкамі; вадзяная лілія.

|| прым. гарла́чыкавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ліле́я

гл. лілія.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Líli¦e

f -, -n лі́лія

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ліле́йныя, ‑ых.

Сямейства аднадольных раслін, да якога адносяцца лілія, цюльпан, ландыш і інш.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

lily

[ˈlɪli]

n., pl. lilies

ліле́я, лі́лія f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ліле́я, ‑і, ж.

Паэт., уст. Лілія. Распластаўшы шырокія далоні лістоў, ляніва пагойдваюцца на вадзе лілеі. «Звязда».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)