ліле́йны, -ая, -ае.

1. гл. лілія.

2. перан. Пяшчотны і белы, як лілія (уст., высок.).

Лілейныя грудзі.

|| наз. ліле́йнасць, -і, ж. (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ліле́я, -і, мн. -і, -ле́й, ж. (паэт., уст.).

Тое, што і лілія.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

lily [ˈlɪli] n. лі́лія, ліле́я

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

pond lily [ˈpɒndˌlɪli] n. bot. гарла́чык; вадзяна́я лі́лія

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

гарла́чык, -а, мн. -і, -аў, м.

1. гл. гарлач.

2. Вадзяная расліна сямейства гарлачыкавых з вялікімі лістамі і жоўтымі ці белымі кветкамі; вадзяная лілія.

|| прым. гарла́чыкавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Líli¦e

f -, -n лі́лія

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ліле́я

гл. лілія.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

ліле́йныя, ‑ых.

Сямейства аднадольных раслін, да якога адносяцца лілія, цюльпан, ландыш і інш.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

lily

[ˈlɪli]

n., pl. lilies

ліле́я, лі́лія f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ліле́я, ‑і, ж.

Паэт., уст. Лілія. Распластаўшы шырокія далоні лістоў, ляніва пагойдваюцца на вадзе лілеі. «Звязда».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)