зубалячэ́бніца, ‑ы, ж.

Уст. Лячэбніца па зубных хваробах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

электралячэ́бніца, ‑ы, ж.

Лячэбніца, у якой праводзіцца электралячэнне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ветлячэ́бніца ж. (ветэрына́рная лячэ́бніца) ветлече́бница (ветерина́рная лече́бница)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лече́бница лячэ́бніца, -цы ж., бальні́ца, -цы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бальнеагразелячэ́бніца, ‑ы, ж.

Лячэбніца для лячэння хворых гразямі і водамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

nursing home [ˈnɜ:sɪŋhəʊm] n. прыва́тная лячэ́бніца/бальні́ца; прыва́тны дом састарэ́лых

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ветлече́бница (ветерина́рная лече́бница) ветлячэ́бніца, -цы ж. (ветэрына́рная лячэ́бніца).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Héilstätte

f -, -n санато́рый, лячэ́бніца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Héilanstalt

f -, -en лячэ́бніца, ляка́рня; санато́рый

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Лячэбнік (уст.) ’кніга, у якой апісаны папулярныя спосабы лячэння розных хвароб’ (ТСБМ), лячэбніца ’лячэбная ўстанова спецыяльнага прызначэння’ і лячэбны, паводле Крукоўскага (Уплыў, 59), запазычаны з рус. мовы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)