хво́йна-лясны́
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
хво́йна-лясны́ |
хво́йна-лясна́я |
хво́йна-лясно́е |
хво́йна-лясны́я |
| Р. |
хво́йна-лясно́га |
хво́йна-лясно́й
хво́йна-лясно́е |
хво́йна-лясно́га |
хво́йна-лясны́х |
| Д. |
хво́йна-лясно́му |
хво́йна-лясно́й |
хво́йна-лясно́му |
хво́йна-лясны́м |
| В. |
хво́йна-лясны́ (неадуш.)
хво́йна-лясно́га (адуш.) |
хво́йна-лясну́ю |
хво́йна-лясно́е |
хво́йна-лясны́я (неадуш.)
хво́йна-лясны́х (адуш.) |
| Т. |
хво́йна-лясны́м |
хво́йна-лясно́й
хво́йна-лясно́ю |
хво́йна-лясны́м |
хво́йна-лясны́мі |
| М. |
хво́йна-лясны́м |
хво́йна-лясно́й |
хво́йна-лясны́м |
хво́йна-лясны́х |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
пажа́рышча, -а, мн. -ы, -рышч і -аў, н.
Месца, дзе быў пажар.
Лясное п.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
бо́ртніцтва, -а, н. (уст.).
Прымітыўнае лясное пчалярства, здабыча мёду лясных пчол.
|| прым. бо́ртніцкі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
рэ́ха, -а, н.
1. Адбіццё гуку ад прадметаў; водгук.
Лясное р.
Р. мінулых падзей (перан.: водгалас).
2. Электрамагнітная хваля, адбітая ад якой-н. перашкоды і прынятая спецыяльным прыборам (спец.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
уто́рыць, -ру, -рыш, -рыць; незак., каму-чаму.
1. Выконваць другую партыю пры спяванні або ігры на музычным інструменце (спец.).
Бас уторыць тэнару.
2. Паўтараць якія-н. гукі.
Лясное рэха ўторыць стуку сякеры.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
драпе́жніцтва, -а, н.
1. Спосаб існавання драпежных жывёл.
Ваўкі жывуць драпежніцтвам.
2. перан. Характар дзеянняў, уласцівых драпежніку (у 2 і 3 знач.).
3. перан. Шкодніцкае вядзенне гаспадаркі; браканьерства.
Лясное д.
Д. ў лоўлі рыбы.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
бо́ртніцтва, ‑а, н.
Уст. Прымітыўнае лясное пчалярства, здабыча мёду дзікіх пчол, адзін з найбольш старадаўніх промыслаў на Беларусі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
*Ляса́ўка, ліса́ўка ’лесавы яблык’ (Бяльк.), лясоўка ’дзікая яблыня’ (барыс., Сл. ПЗБ). Магчыма, з польск. lasówka ’дзікае лясное дрэва’, ’плады з такога дрэва’. Параўн. ст.-рус. лѣсница ’дзікая яблыня’, укр. закарп. лісни́ця ’дзікая яблыня ці груша’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
во́зера, ‑а; мн. азёры, азёр; н.
Запоўненае вадой прыроднае паглыбленне сушы, замкнутае ў сваіх берагах. Возера Нарач. Лясное возера. □ Дзедава хата стаіць усімі вокнамі на возера, да сонца. Брыль.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
во́зера, -а, мн. азёры і (з ліч. 2, 3, 4) во́зеры, азёр і -аў, н.
Замкнуты ў берагах вялікі натуральны вадаём.
Лясное в.
|| памянш. азярцо́, -а́, мн. азе́рцы і (з ліч. 2, 3, 4) азярцы́, азе́рцаў, н. і азярко́, -а́, мн. азяркі́, азярко́ў, н.
|| прым. азёрны, -ая, -ае.
Полаччына — а. край.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)