жаля́зка, -а, мн. -і, -аў, н. (разм.).

1. Лязо гэбля, фуганка і пад.

2. Прас, які награваюць на агні (уст.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

стачы́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., сто́чыцца; зак.

Стаць тонкім, вузкім у выніку тачэння (пра нож, лязо).

|| незак. сто́чвацца, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

razor blade

лязо́ брытвы́, лязо́ n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

руба́нак, -нка, мн. -нкі, -нкаў, м.

Сталярны інструмент у выглядзе калодкі з шырокім жалезным лязом для стругання.

|| прым. руба́начны, -ая, -ае.

Рубаначнае лязо.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́шчарбіць, -блю, -біш, -біць; -блены; зак., што.

Нарабіць шчарбін на чым-н., вызубіць.

В. лязо сякеры.

|| незак. вышчарбля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е і вышчэ́рбліваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

наварны́, ‑ая, ‑ое.

Прыроблены шляхам наварвання, наваркі. Наварное лязо сякеры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ско́блевы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да скоблі. Скоблевае лязо.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

klinga

ж. клінок; лязо

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

зубі́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да зубіла. Зубільнае лязо. Зубільнае долата.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кліно́к, -нка́, мн. -нкі́, -нко́ў, м.

1. гл. клін.

2. Вострая частка халоднай зброі; лязо.

3. Трохвугольная торбачка для прыгатавання сыру.

|| прым. клінко́вы, -ая, -ае (да 2 і 3 знач.).

К. сыр.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)