Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Klépper
m -s, - пагардл. кля́ча, ляда́чы конь
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
zgrzybiały
лядашчы, лядачы; састарэлы; сапселы;
zgrzybiały starzec — лядашчы стары
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
ábgelebt
a
1) ляда́чы, спарахне́лы
2) састарэ́лы, устарэ́лы, які́ аджыў сваё
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
leck
aляда́чы, ляда́шчы, з це́ччу
~ sein [wérden] — цячы́, дава́ць це́чу, мець працёк (пра судна, бочку)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
худо́йIIразг.
1.(плохой, дурной) благі́, ке́пскі, дрэ́нны;
2.в др. знач. (дряхлый, ветхий)ляда́чы, ляда́шчы; (дырявый) дзіра́вы; (испорченный) сапсава́ны;
◊
худо́й мир лу́чше до́брой ссо́рыпосл. ле́пей сем разо́ў змары́цца, як адзі́н раз пасвары́цца; ле́пей драўля́ная зго́да, чы́мся залата́я сва́рка; святы́ спако́ю, ле́пей з табо́ю.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Ляда́шты ’дрэнны, нягодны, гадкі; худы, слабы; той, каму млосна, дрэнна, моташна’ — гэта выражаецца і прыслоўямі ляда́шта, ляда́ча (Нас., Шпіл., Дзмітр., Жд. 1, Бір. Дзярж.; шчуч., чэрв., гродз., Сл. ПЗБ; крыч., Мат. Маг.; ашм., Сцяшк. Сл.). Утвораны ад прыслоўя ляда́што ’дрэнна’. Заканчэнне ‑шты выраўнялася ў канчатак ‑шчы, які стаў успрымацца як канчатак рус. дзеепрыметніка незалежнага стану цяперашняга часу і часткова на бел. моўнай тэрыторыі набыў бел. форму з суфіксам ‑ач‑ы (ляда́чы — гл.). Аналагічна ўкр.ледащо ’дробязь, пусцяковіна’, польск.ladaco ’чалавек нічога не варты’, ’абы-які’, чэш.ledaco ’абы-што, дрэнь’, мар.ľedaco ’нічога не варты’, славац.ledačo ’абы-што, што-небудзь’, ’нічога не варты’. Паўн.-слав.lě‑da‑čьto (lě ’толькі, ледзь’, da — узмацняльная часціца, čьto ’што’, якое на зах.-слав. тэрыторыі мае рэфлекс co, čo) (Бернекер, 1, 697; Фасмер, 2, 474; Зубаты, Studie, 1, 241; Слаўскі, 4, 22–23). Паводле лінгвагеаграфічнага размеркавання лексемы ў рус. народных гаворках (СРНГ, 16, 318–319) можна меркаваць, што яна (і падобныя: ледака, лядаха, лядащий) прыйшла з бел. і ўкр. моў. Зах.-бел.леда́што, ляда́шчэ (м.), ’махляр, круцель, ашуканец’, ’гультай’ (Федар. 7, Федар. Дад.) з’яўляюцца калькай польск.ladaco ’чалавек нічога не варты’.