людае́дка, ‑і, ДМ ‑дцы; Р мн. ‑дак; ж.

Жан. да людаед.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

антропофа́г антрапафа́г, -га м.; людае́д, -да м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

антрапафа́г

(гр. anthropophagos)

людаед.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ogre [ˈəʊgə] n.

1. веліка́н-людае́д (у казках)

2. жахлі́вы чалаве́к, пачва́ра

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Ménschenfresser

m -s, - людае́д, каніба́л

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ogre

[ˈoʊgər]

n.

во́лат, людае́д -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Kannibále

m -n, -n людае́д, каніба́л

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Людае́дзіца ’людаедка’ — так называюць свякроў, нявестку (у песнях) (Нар. Гом.). Лексема складае з рус. людаедица (перм., арханг., тул., арл.) адзін арэал. Да людае́д (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

cannibal [ˈkænɪbl] n.

1. каніба́л, людае́д

2. infml чалавеканенаві́снік; злачы́нец; злачы́нка; ліхадзе́й; ліхадзе́йка

3. жывёла, яка́я паяда́е асо́бін свайго́ ві́ду

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

anthropophagus

[,ænӨrəˈpɑ:fəgəs]

n., pl. -agi [-ədʒaɪ]

людае́д -а, каніба́л -а m., людае́дка f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)