nizać

незак. нізаць; лыгаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

палыга́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

1. Злыгаць усё, многае або ўсіх, многіх.

2. і без дап. Лыгаць некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перени́зывать несов.

1. (всё, многое) ніза́ць, перані́зваць, лыга́ць, пералы́гваць;

2. (заново) перані́зваць, пералы́гваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Луга́ць ’браць на повад’ (мазыр., З нар. сл.). Да лыга́ць (гл.). Параўн. таксама налы́гач.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Падлы́жны ’памылковы, падманны, няправільны’ (Нас.). Рус. подлы́жный ’тс’. Ад *падлыгаць < лыгаць (гл. лыга 1).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Зальго́ўваць ’браць на повад’, ’падпарадкаваць’ (мазыр., З нар. сл.). Апафанічны варыянт да залыгаць ’тс’ (ТСБМ). Гл. лыгаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Лыжок ’частка сахі, якая служыць для ўмацавання канструкцыі’ (маз., Смул.). Да лыгаць 2. Суфікс паводле віжок (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

лыга́нне ср.

1. низа́ние, ни́зка ж.;

2. свя́зывание; сча́ливание; сча́лка ж.;

1, 2 см. лыга́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Падлыга́ла ’які дапамагае ілгаць’ (Нас.), падлыжнік ’падлізлівы, угодлівы чалавек’ (Чачот). Рус. падлыгала ’ілгун’. Да *падлыгаць < лыгаць. Гл. лыга©.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Налы́гач ’вяроўка для налыгвання валоў’ (мазыр., З нар. сл.), ’повад’ (нараўл., Мат. Гом.), ’рамень для папарнага звязвання валоў пры аранні’ (докш., Сл. ПЗБ), укр. нали́гач ’вяроўка, якой прывязваюць за рогі рагатую жывёлу’. Утворана ад налыга́ць ’навязаць’, гл. лыга́ць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)