пралупі́цца, ‑лупіцца; зак.
Разм.
1. Прадрацца, падрацца. Рукавы на локцях пралупіліся.
2. Вызваліцца ад шкарлупіны; праклюнуцца.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
адлупі́цца, ‑лупіцца; зак.
Аддзяліцца, адарвацца (пра што‑н. прымацаванае, прыклеенае). Шпалеры ў кутку адлупіліся. Падклейка ў чаравіках адлупілася.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
лу́шчыцца, ‑шчыцца; незак.
1. Лупіцца, здзірацца. Лушчыцца скура. □ Загарэў, бядак, ад сонца, Твар лушчыўся і ліняў. Колас.
2. Зал. да лушчыць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
снима́ться
1. в разн. знач. зніма́цца, здыма́цца;
2. зніма́цца, лупі́цца, злу́плівацца, здзіра́цца; см. сня́ться;
3. страд. зніма́цца, здыма́цца; лупі́цца, злу́плівацца, здзіра́цца; найма́цца; см. снима́ть.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
залупі́цца, ‑луплюся, ‑лупішся, ‑лупіцца; зак.
Разм.
1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Адарваўшыся, завярнуцца, загнуцца. Скура каля ногця залупілася.
2. Агаліцца, падняўшы плацце, спадніцу; загаліцца.
3. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Загнуўшыся, падняцца ўгору. Плацце залупілася.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Лу́жыцца ’лупіцца, аблуплівацца’, ’адвальвацца’ (пух., Жыв. сл.; раг., чэрв., Сл. ПЗБ), лу́жыць ’лушчыць’ (браг., Мат. Гом.), лужы́ць ’тс’ (капыл., ганц., Сл. ПЗБ). Балтызм. Параўн. літ. lūžti ’ламацца’, ’трэскацца’, ’распадацца’, ’згінацца’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Лупе́нік ’масляк’ (лід., Сцяшк. Сл.), шчуч., баранав. лупе́нікі, іўеў. лупі́ннік ’тс’ (Сл. ПЗБ). Да лупі́ць 1 (гл.). Матывацыя: у іх лёгка лупіцца скурка шапачкі. Параўн. таксама славац. łupinki ’апенькі сапраўдныя’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
аблупі́цца, ‑лупіцца; зак.
Абдзерціся, адваліцца (пра верхні слой чаго‑н. — кару, скуру, фарбу і інш.). Аблупілася фарба — не падымаліся рукі, каб паднавіць яе. Шахавец. Валасы ў дзяўчыны выцвілі, твар загарэў, аж чорны стаў, а нос аблупіўся. Васілёнак. // Адпасці кавалкамі, абсыпацца (пра тынк і пад.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
peel2 [pi:l] v.
1. абіра́ць, лупі́ць; аблу́пліваць, адлу́пліваць;
peel a banana/an apple/a potato абіра́ць/чы́сціць бана́н/я́блык/бу́льбу
2. зла́зіць, абла́зіць, лупі́цца;
My skin always peels (off) when I have been in the sun. Калі я бываю на сонцы, мая скура заўсёды лупіцца.
peel off [ˌpi:lˈɒf] phr. v. зніма́ць, здыма́ць;
He peeled off his clothes and dived. Ён скінуў з сябе адзежу і нырнуў.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
обдира́ться
1. (о коре, об оболочке, коже) абдзіра́цца, аблу́плівацца;
2. страд. абдзіра́цца, аблу́плівацца; здзіра́цца, лупі́цца; шатрава́цца; см. обдира́ть.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)