peel​1 [pi:l] n. шалупа́йка, скары́нка; шалупі́нне, лупі́ны, скары́нкі;

candied peel цука́т;

orange peel апельсі́навая шалупі́на

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Лупаві́ны ’лупіны ад бульбы’ (Сцяц., Сцяшк.), лупаві́на ’тс’, ’шалупайка ад яйка’ (баранав., Сл. ПЗБ), каш. łúpovʼina ’лупіны ад агародніны, арэхаў’. Праформа lupovina < lupa < lupiti > лупі́ць 1 (гл.) (Слаўскі, 5, 346). Аб суфіксе ‑авін‑ы гл. Сцяцко (Афікс. наз., 22), які з ‑ov‑in‑a (Слаўскі, SP, 1, 120–121).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

paring

[ˈperɪŋ]

n.

1) абрэ́зкі; лупі́ны pl. кара́ f.

2) абіра́ньне, абрэ́званьне лупі́наў; зьдзіра́ньне кары́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

лупі́на, ‑ы, ж.

1. Вонкавая абалонка плода, семя. Іван з Колем пакідалі на падлогу гарбузовых лупін і коўзаліся. Карпюк.

2. толькі мн. (лупі́ны, ‑пін). Адходы пасля ачысткі пладоў, семя; шалупіны. Набрала [Кацярына] кош лупін са смеццем і падышла да гаража. Ваданосаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лупі́на ж. (часцей мн.) Schále f -, -n, Hülse f -, -n;

бульбяны́я лупі́ны Kartóffelschale f, Pélle f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

цэ́дра

(іт. cedro = цытрон)

верхні слой лімоннай ці апельсінавай лупіны, а таксама высушаная і расцёртая лупіна, якая ўжываецца як вострая прыправа.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

очи́стки мн. ачы́сткі, -так ед. нет, шалупі́нне, -ння ср., пацяро́бкі, -бак, ед. нет, лупі́ны, -пі́н, ед. лупі́на, -ны ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Лушпе́кы ’лупіны сланечніка, гарбуза і да т. п.’ (малар., Нар. лекс.). Да лушпа́ (гл.). Аб суфіксе гл. Сцяцко (Афікс. наз., 37), як лупе́ка ’тс’ (Нас.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Скаляру́шча ‘шалупайка’ (слонім., Сл. ПЗБ), скаляру́шчына ‘лупіны ад яек’ (стаўб., Жд. 1), скляру́шчыны ‘тс’ (Сл. нар. фраз.). Пры дапамозе метатэзы р – л з скаралюшча (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

jacket [ˈdʒækɪt] n.

1. пінжа́к; жаке́т; ку́ртка

2. суперво́кладка (на кніжцы)

3. tech. абшы́ўка, кажу́х, чахо́л

4. AmE канве́рт для грампласці́нкі, ды́ска

5. pl. jackets BrE бульбяны́я лупі́ны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)