луна́цік, -а, мн. -і, -аў, м.

Хворы на лунацізм.

|| ж. лунаці́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

луна́цік, ‑а, м.

Хворы на лунацізм.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самнамбулі́зм, -у, м. (спец.).

Разлад свядомасці, пры якім у сне чалавек аўтаматычна робіць звычайныя дзеянні; лунацізм.

|| прым. самнамбулі́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

самнамбулі́зм, ‑у, м.

1. Тое, што і лунацізм.

2. Тое, што і яснабачанне.

[Ад лац. somnus — сон і ambulare — хадзіць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

somnambulizm, ~u

м. самнамбулізм, лунацізм

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Палу́нія ’лунацізм’ (Сл. ПЗБ). Да лу́на (гл.). Відаць, са скажонага рус. полнолуние.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Móndsucht

f - мед. самнамбулі́зм, лунаці́зм

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Schláfwandeln

n -s лунаці́зм, самнамбулі́зм

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

náchtwandeln

аддз. vi (h, s) хварэ́ць на лунаці́зм [самнамбулі́зм]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Луна́цік ’хворы на лунацізм’ (ТСБМ, Сцяшк., Сл. ПЗБ). Сюды ж пераносныя значэнні: в.-дзв. ’той, хто вельмі рана прачынаецца’ і рагач. ’той, хто трызніць’ (Сл. ПЗБ). Ст.-бел. лунатикъ, люнатыкъ, лунятыкъ ’тс’ (1580 г.) запазычана са ст.-польск. lunatyk ’тс’, якое з лац. lūnāticus (Булыка, Лекс. запазыч., 129).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)