Лаўрэа́т ’званне, якое прысуджаецца за выдатныя заслугі ў галіне навукі, мастацтва і г. д.’, ’асоба, удастоеная такога звання’ (ТСБМ). Паходзіць з лац. laureātus ’увенчаны лаўрам’ < laurea ’лаўр, перамога, слава’ < laureus ’лаўровы’ < laurus ’лаўр’ (Слаўскі, 5, 78 з літаратурай). У бел. мову лексема, відаць, трапіла з рус., дзе з XIX ст. лічыцца запазычаннем з франц. lauréat (КЭСРЯ, 235). Да лаўр (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

bay​6 [beɪ] n.

1. bot. лаўр, лаўро́вае дрэ́ва

2. pl. bays лаўро́вы вяно́к; ла́ўры

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Ва́вер ’пустазелле, зелле’ (КЭС). З польск. wawer < wawrzyn ’лаўр’ < лац. laurus ’тс’ (Брукнер, 604).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

laurel [ˈlɒrəl] n.

1. bot. лаўр

2. pl. laurels ла́ўры, прызна́нне, ушанава́нне

♦

rest on one’s laurels спачыва́ць на ла́ўрах

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

да́фнія

(н.-лац. daphnia, ад гр. daphne = лаўр)

прэснаводны рачок падатрада галінавусых; вадзяная блыха.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

лаўро́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да лаўру, уласцівы яму. Лаўровы куст. Лаўровы пах. // Які здабываецца з лаўру. Лаўровы алей.

2. у знач. наз. лаўро́выя, ‑ых. Сямейства паўднёвых вечназялёных раслін, да якога адносяцца лаўр, камфорнае дрэва і інш.

•••

Лаўровы ліст гл. ліст ​1.

Лаўровы вянок гл. вянок.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лавр лаўр, род. ла́ўра и (о древесине и собир.) ла́ўру м.;

◊

почива́ть на лаврах спачыва́ць на ла́ўрах;

пожина́ть лавры пажына́ць ла́ўры;

уве́нчанный лаврами увянча́ны ла́ўрамі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Lórbeer

m -s, -en

1) лаўр

2) ла́ўры, сла́ва

unverwélklicher ~ — неўвяда́льная [неўміру́чая, нязга́сная] сла́ва

◊ ~en érnten — пажына́ць ла́ўры

sich auf den ~en rúhen — спачы́ць на ла́ўрах

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

bobek

bob|ek

м.

1. уст. лаўр;

2. часцей мн.~ki — лаўровы ліст;

3. ~ki мн. памёт (авечак, зайцоў і г.д.)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

wawrzyn, ~u

м.

1. бат. лаўр (Laurus L.);

2. ~y мн. лаўры;

~y poetyckie — паэтычныя лаўры;

wawrzyn sławy — вянок славы; лаўровы вянок

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)