Létte

m -n, -n латы́ш

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Latvian​1 [ˈlætviən] n.

1. латы́ш; латы́шка;

the Latvians латышы́

2. латы́шская мо́ва

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

латышы́, ‑оў; адз. латыш, ‑а, м.; латышка, ‑і, ДМ ‑шцы; мн. латышкі, ‑шак; ж.

Народ, які складае асноўнае насельніцтва Латвійскай ССР.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

калн

(латыш. kalns)

марэнны ўзгорак, града.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ко́кле

(латыш. kokle)

латышскі струнны шчыпковы музычны інструмент.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

руцавіе́ціс

(латыш. rucavietis, ад Rucavi = назва паселішча ў Латвіі)

латышскі народны парны танец.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Latvian

[ˈlætviən]

1.

adj.

латы́скі, латві́йскі

2.

n.

1) латы́ш -а́ m., латы́шка f.

2) латы́ская мо́ва

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

◎ Латош, латыш, латоші (зборн., мн. л.) ’ануча, акравак, шматок’ (Клім.), ’паношанае, парванае старое адзенне’ (драг., Лучыц-Федарэц). Укр. латиш ’лапік’. Адыменнае ўтварэнне з суф. -ošb (Слаўскі, SP, 1, 78). Да латаў.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

лат

(латыш. lats)

грашовая адзінка ў Латвіі ў 1922—1940 гг. і з 1993 г.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

пахо́джанне, ‑я, н.

1. Прыналежнасць па нараджэнню (да якой‑н. нацыі, народнасці, класа і пад.). Беларус па паходжанню. □ Ён па прафесіі — рабочы, А па паходжанню — латыш. Колас. [Генерал] ганарыўся сваім паходжаннем, сваімі ваеннымі ведамі. Шамякін.

2. Узнікненне, утварэнне чаго‑н. Паходжання жыцця на зямлі. Паходжанне мовы. □ На выгане, ля самай Каменні, узвышаюцца зялёныя курганы. Ніхто не ведае іх паходжання. Жычка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)