ла́та

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ла́та ла́ты
Р. ла́ты ла́т
Д. ла́це ла́там
В. ла́ту ла́ты
Т. ла́тай
ла́таю		 ла́тамі
М. ла́це ла́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ла́т

‘грашовая адзінка’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ла́т ла́ты
Р. ла́та ла́таў
Д. ла́ту ла́там
В. ла́т ла́ты
Т. ла́там ла́тамі
М. ла́це ла́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кіра́са, -ы, мн. -ы, -ра́с, ж.

Латы, металічны панцыр на спіну і грудзі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

armour [ˈɑ:mə] n. ла́ты; па́нцыр; браня́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ла́та², -ы, ДМ ла́це, мн. -ы, лат, ж.

Абчасаная жэрдка, якая кладзецца ўпоперак крокваў пры крыцці страхі.

Палажыць латы.

|| прым. ла́тны, -ая, -ае.

Латныя цвікі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

браня́, -і́; ж.

1. У старыя часы: засцерагальнае металічнае адзенне воіна (панцыр, латы, кальчуга і інш.).

2. Ахоўная металічная абшыўка танка, баявога карабля, бронецягніка і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

наспі́ннік, ‑а, м.

У старажытнасці — металічныя латы, якія закрывалі спіну.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ла́ціць, ла́чу, ла́ціш, ла́ціць; ла́чаны; незак., што.

Насцілаць латы² на кроквы.

Л. хату.

|| зак. нала́ціць, -ла́чу, -ла́ціш, -ла́ціць; -ла́чаны і пала́ціць, -ла́чу, -ла́ціш, -ла́ціць; -ла́чаны.

|| наз. ла́чанне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пала́ціць, ‑лачу, ‑лаціш, ‑лаціць; зак., што.

Спец. Палажыць латы (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ла́ціць, лачу, лаціш, лаціць; незак., што.

Насцілаць латы на кроквы (гл. лата ​2).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)