лы́ка, -а, мн. -і, лык, н.

Луб маладой ліпы і некаторых іншых дрэў у выглядзе вузкіх палос, з якіх плятуць лапці.

Драць л.

Лапці з лык.

◊

Лыка не вяжа хто (разм.) — настолькі п’яны, што ледзь можа гаварыць.

Не лыкам шыты хто (разм.) — разумее, умее не горш за іншых

|| памянш. лы́чка, -а, мн. -і, -аў, н.

|| прым. лы́кавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ла́поть ла́паць, -пця м.;

◊

ла́пти плести́ ла́пці пле́сці.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

łapcie

мн. лапці

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

лапцю́жнік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

1. Той, хто носіць лапці; селянін-бядняк.

2. перан. Тое, што і лапатнік (у 2 і 3 знач.).

|| прым. лапцю́жны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

chodaki

мн. лапці; пасталы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

лы́кавы, ‑ая, ‑ае.

Зроблены з лыка. Лыкавыя лапці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падплёт, -ту м. подковы́рка ж.;

ла́пці з ~там — ла́пти с подковы́ркой

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ла́патнік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

1. Той, хто пляце і прадае лапці (уст.).

2. Той, хто ходзіць у лапцях (пра беднага селяніна; уст.).

3. Неадукаваны, некультурны, адсталы чалавек (звычайна як лаянкавае слова; пагард.).

Вахлак, л. няшчасны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кавярзні́, ‑нёў; адз. кавярзень, ‑зня, м.

Разм. Лыкавыя лапці з закрытымі насамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

забарса́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Працягнуць аборы ў вушкі лапця. Забарсаць лапці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)