лакірава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. лакіраваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лакірава́цца, ‑руецца; незак.

Зал. да лакіраваць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

lakierować

незак. лакіраваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

firníssen

vt лакірава́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

varnish​2 [ˈvɑ:nɪʃ] v. лакірава́ць, пакрыва́ць ла́кам;

varnish smb.’s reputation абяля́ць каго́-н.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

лакіро́ўка, ‑і, ДМ ‑роўцы, ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. лакіраваць.

2. Слой лаку, якім пакрыта што‑н. Лакіроўка сцерлася.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

lackíeren

vt

1) лакірава́ць, пакрыва́ць ла́кам

2) разм. падма́нваць, ашу́кваць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

лакірава́ны і лакіро́ваны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад лакіраваць.

2. у знач. прым. Пакрыты лакам. Лакіраваныя боты. Накіраваны рамень. □ У нядзелю Нічыпар выбіраўся ў горад. Ішоў, пастукваючы лакіраванай палкай з залатым набалдашнікам. Асіпенка. // перан. Глянцавіты, бліскучы. Лакіраванае лісце бруснічніку.

3. перан. Разм. Знешне прыхарошаны; паказны. [Вольга] ледзь стрымлівала сябе, каб не [узняцца], як бура, супроць гэтага лакіраванага сакратара, якому даручана кіраваць моладдзю акругі. Пестрак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)