яр, -а, мн. -ы́, -о́ў, м.

Круты бераг, роў, лагчына.

Глыбокі я.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паро́слы, -ая, -ае.

Які зарос чым-н., пакрыты якой-н. расліннасцю.

Лагчына, парослая хмызняком.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ложби́на лагчы́на, -ны ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лощи́на лагчы́на, -ны ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сухадо́л, -а, м.

Бязводная лагчына, схіл, луг, якія атрымліваюць вільгаць толькі ад талай або дажджавой вады.

|| прым. сухадо́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

valley [ˈvæli] n. далі́на; лагчы́на; нізі́на;

a glacial valley ледавіко́вая лагчы́на

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ravine [rəˈvi:n] n. яр; лагчы́на

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

лагчы́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Памянш.-ласк. да лагчына; маленькая лагчына. Вада клінам уразалася ў лагчынку між двума ўзгоркамі. Маўр.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

карытападо́бны, ‑ая, ‑ае.

Які мае форму карыта. Карытападобная лагчына.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

gully [ˈgʌli] n.

1. яр; роў, лагчы́на

2. кана́ва, вадасцёк

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)