frontal

[ˈfrʌntəl]

1.

adj.

1) ло́бны

frontal bones — ло́бныя ко́сьці

2) лабавы́

a frontal attack — лабавы́ напа́д, лабава́я ата́ка

3) Phon. пярэ́днеязы́чны

2.

n.

1) ло́бная косьць

2) фаса́д -а m. (до́му)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

непасрэдны, лабавы (перан.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

head-on [ˌhedˈɒn] adj.

1. лабавы́, франта́льны;

a head-on collision лабаво́е сутыкне́нне

2. у лоб; прамы́;

a head-on confrontation прамо́е супрацьстая́нне/процістая́нне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

frontalny

1. лабавы, франтальны;

atak frontalny — лабавая атака;

2. анат. лобны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

uderzenie

н. удар;

uderzenie serca (tętna) — удар сэрца (пульса);

uderzenie pioruna — удар грому;

uderzenie czołowe вайск. франтальны (лабавы) удар

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

франта́льны, ‑ая, ‑ае.

1. Накіраваны ў бок фронту; лабавы. Франтальны ўдар. Франтальны агонь. // Які ажыццяўляецца па ўсяму фронту (у 2 знач.); агульны. Франтальнае наступленне.

2. Які знаходзіцца ў пярэдняй частцы чаго‑н. Франтальная сцяна. // У выяўленчым мастацтве — звернуты тварам да гледача. Франтальная пастава фігуры. // У архітэктуры — сіметрычна размешчаны (пра фасад).

3. Спец. Размешчаны пярэднім бокам паралельна чаму‑н. Франтальная турбінная камера.

4. У метэаралогіі — звязаны з фронтам (у 6 знач.). Франтальная воблачнасць.

5. перан. Які распаўсюджваецца на ўсіх, адбываецца адначасова; агульны. Франтальная праверка дамашняга задання. □ Асноўны метадычны прынцып на ўроку, як і раней, франтальная работа з класам. Барсток.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

франта́льны

(фр. frontal, ад лац. frontalis)

1) накіраваны ў бок фронту, лабавы (напр. ф-ая атака, ф. удар);

2) размешчаны ў пярэдняй частцы чаго-н. (напр. ф-ая сцяна);

3) звернуты тварам да гледача (у выяўленчым, тэатральным мастацтве);

3) перан. агульны, адначасовы для ўсіх.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)