тарбага́н, -а,
Грызун атрада суркоў, які водзіцца ў Забайкаллі, на Алтаі, у Манголіі і Паўночным
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
тарбага́н, -а,
Грызун атрада суркоў, які водзіцца ў Забайкаллі, на Алтаі, у Манголіі і Паўночным
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
му,
Адзінка вымярэння зямельнай плошчы ў
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
хунху́з, ‑а,
Удзельнік шайкі бандытаў, грабежнікаў (у феадальна-буржуазным
[Кіт.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дунга́не, -га́н,
Народ, які жыве невялікімі групамі ў Казахстане, Кыргызстане, Узбекістане, Паўночным
||
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
сіна́нтрап, ‑а,
Старажытны, блізкі да пітэкантрапа, тып выкапнёвага чалавека, рэшткі якога знойдзены ў
[Ад лац. Sina — Кітай і грэч. ántrōpos — чалавек.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
фа́нза, ‑ы,
Сялянская хата ў
[Кіт.]
фанза́, ‑ы́,
Кітайская шаўковая тканіна, падобная да тафты.
[Кіт.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
аліга́тар, ‑а,
Тупарылы кракадзіл, які водзіцца ў Паўночнай Амерыцы і Пауднёвым
[Англ. alligator з ісп. el lagarto — яшчарка.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
тарбага́н, ‑а,
Грызун атрада суркоў, які жыве ў Забайкаллі, на Алтаі, у Манголіі і Паўночным
[Цюрк.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
лан, ‑а;
1. Адзінка вымярэння масы ў
2. Старая кітайская грашовая адзінка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
та́і, ‑яў.
Група народаў, якія жывуць у Паўднёвым
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)