кіта́йцы, ‑аў; адз. кітаец, ‑тайца, м.; кітаянка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. кітаянкі, ‑нак; ж.

Народ, які складае асноўнае насельніцтва Кітая.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

маньчжу́ры, ‑аў; адз. маньчжур, ‑а, м.; маньчжурка, ‑і, ДМ ‑рцы; мн. маньчжуркі, ‑рак; ж.

Карэннае насельніцтва Паўночна-Усходняга Кітая — Маньчжурыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

plain​1 [pleɪn] n. раўні́на, ро́ўнядзь;

the vast plains of central China вялі́зныя раўні́ны цэнтра́льнага Кіта́я

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Крэпдэшы́н ’крэпдэшын’ (ТСБМ). Запазычана праз рус. крепдешин з франц. crèpe de Chine ’крэп з Кітая’ (Шанскі, 2, 383–384).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Тайвань,

правінцыя Кітая.

т. 15, с. 384

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

кіта́йскі, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да Кітая, кітайцаў, належыць ім. Кітайскія рабочыя. Кітайская мова.

2. Як састаўная частка некаторых батанічных і заалагічных назваў. Кітайская рыбка. Кітайская ружа.

•••

Кітайская грамата гл. грамата.

Кітайская сцяна гл. сцяна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Кіта́йка ’шаўковая звычайная сіняя тканіну якую прывозілі з Кітая, пазней баваўняная тканіна, якую выраблялі ў Расіі’ (ТСБМ, Бяльк., Федар., Гарэц., Ант., Мал.), ’стужка’ (Доўн.-Зап., Сл. паўн.-зах., Ян., З нар. сл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Муданьцзян,

рака на ПнУ Кітая.

т. 11, с. 5

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Муданьцзян,

горад на ПнУ Кітая.

т. 11, с. 5

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ГУАНЬДУ́Н, Квантун,

паўднёва-заходні край Ляадунскага паўвострава; тэр. Кітая.

т. 5, с. 514

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)