белару́ска-кіта́йскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. белару́ска-кіта́йскі белару́ска-кіта́йская белару́ска-кіта́йскае белару́ска-кіта́йскія
Р. белару́ска-кіта́йскага белару́ска-кіта́йскай
белару́ска-кіта́йскае
белару́ска-кіта́йскага белару́ска-кіта́йскіх
Д. белару́ска-кіта́йскаму белару́ска-кіта́йскай белару́ска-кіта́йскаму белару́ска-кіта́йскім
В. белару́ска-кіта́йскі (неадуш.)
белару́ска-кіта́йскага (адуш.)
белару́ска-кіта́йскую белару́ска-кіта́йскае белару́ска-кіта́йскія (неадуш.)
белару́ска-кіта́йскіх (адуш.)
Т. белару́ска-кіта́йскім белару́ска-кіта́йскай
белару́ска-кіта́йскаю
белару́ска-кіта́йскім белару́ска-кіта́йскімі
М. белару́ска-кіта́йскім белару́ска-кіта́йскай белару́ска-кіта́йскім белару́ска-кіта́йскіх

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

саве́цка-кіта́йскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. саве́цка-кіта́йскі саве́цка-кіта́йская саве́цка-кіта́йскае саве́цка-кіта́йскія
Р. саве́цка-кіта́йскага саве́цка-кіта́йскай
саве́цка-кіта́йскае
саве́цка-кіта́йскага саве́цка-кіта́йскіх
Д. саве́цка-кіта́йскаму саве́цка-кіта́йскай саве́цка-кіта́йскаму саве́цка-кіта́йскім
В. саве́цка-кіта́йскі (неадуш.)
саве́цка-кіта́йскага (адуш.)
саве́цка-кіта́йскую саве́цка-кіта́йскае саве́цка-кіта́йскія (неадуш.)
саве́цка-кіта́йскіх (адуш.)
Т. саве́цка-кіта́йскім саве́цка-кіта́йскай
саве́цка-кіта́йскаю
саве́цка-кіта́йскім саве́цка-кіта́йскімі
М. саве́цка-кіта́йскім саве́цка-кіта́йскай саве́цка-кіта́йскім саве́цка-кіта́йскіх

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

расі́йска-кіта́йскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. расі́йска-кіта́йскі расі́йска-кіта́йская расі́йска-кіта́йскае расі́йска-кіта́йскія
Р. расі́йска-кіта́йскага расі́йска-кіта́йскай
расі́йска-кіта́йскае
расі́йска-кіта́йскага расі́йска-кіта́йскіх
Д. расі́йска-кіта́йскаму расі́йска-кіта́йскай расі́йска-кіта́йскаму расі́йска-кіта́йскім
В. расі́йска-кіта́йскі (неадуш.)
расі́йска-кіта́йскага (адуш.)
расі́йска-кіта́йскую расі́йска-кіта́йскае расі́йска-кіта́йскія (неадуш.)
расі́йска-кіта́йскіх (адуш.)
Т. расі́йска-кіта́йскім расі́йска-кіта́йскай
расі́йска-кіта́йскаю
расі́йска-кіта́йскім расі́йска-кіта́йскімі
М. расі́йска-кіта́йскім расі́йска-кіта́йскай расі́йска-кіта́йскім расі́йска-кіта́йскіх

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ру́ска-кіта́йскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ру́ска-кіта́йскі ру́ска-кіта́йская ру́ска-кіта́йскае ру́ска-кіта́йскія
Р. ру́ска-кіта́йскага ру́ска-кіта́йскай
ру́ска-кіта́йскае
ру́ска-кіта́йскага ру́ска-кіта́йскіх
Д. ру́ска-кіта́йскаму ру́ска-кіта́йскай ру́ска-кіта́йскаму ру́ска-кіта́йскім
В. ру́ска-кіта́йскі (неадуш.)
ру́ска-кіта́йскага (адуш.)
ру́ска-кіта́йскую ру́ска-кіта́йскае ру́ска-кіта́йскія (неадуш.)
ру́ска-кіта́йскіх (адуш.)
Т. ру́ска-кіта́йскім ру́ска-кіта́йскай
ру́ска-кіта́йскаю
ру́ска-кіта́йскім ру́ска-кіта́йскімі
М. ру́ска-кіта́йскім ру́ска-кіта́йскай ру́ска-кіта́йскім ру́ска-кіта́йскіх

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

япо́на-кіта́йскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. япо́на-кіта́йскі япо́на-кіта́йская япо́на-кіта́йскае япо́на-кіта́йскія
Р. япо́на-кіта́йскага япо́на-кіта́йскай
япо́на-кіта́йскае
япо́на-кіта́йскага япо́на-кіта́йскіх
Д. япо́на-кіта́йскаму япо́на-кіта́йскай япо́на-кіта́йскаму япо́на-кіта́йскім
В. япо́на-кіта́йскі (неадуш.)
япо́на-кіта́йскага (адуш.)
япо́на-кіта́йскую япо́на-кіта́йскае япо́на-кіта́йскія (неадуш.)
япо́на-кіта́йскіх (адуш.)
Т. япо́на-кіта́йскім япо́на-кіта́йскай
япо́на-кіта́йскаю
япо́на-кіта́йскім япо́на-кіта́йскімі
М. япо́на-кіта́йскім япо́на-кіта́йскай япо́на-кіта́йскім япо́на-кіта́йскіх

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ара́хіс, ‑у, м.

1. Травяністая алейная бабовая расліна.

2. зб. Плады гэтай расліны, якія спажываюцца; земляныя або кітайскія арэхі.

[Ад грэч. arachis — зелле.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

іеро́гліф, ‑а, м.

1. Фігурны знак у сістэме ідэаграфічнага пісьма, які абазначае цэлае паняцце, склад або гук. Кітайскія іерогліфы. Егіпецкія іерогліфы.

2. толькі мн.; перан. (іеро́гліфы, ‑аў). Пра незразумелае пісьмо, неразборлівы почырк.

[Ад грэч. hieros — свяшчэнны і glyphe — разьба.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кіта́йскі, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да Кітая, кітайцаў, належыць ім. Кітайскія рабочыя. Кітайская мова.

2. Як састаўная частка некаторых батанічных і заалагічных назваў. Кітайская рыбка. Кітайская ружа.

•••

Кітайская грамата гл. грамата.

Кітайская сцяна гл. сцяна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Schttenspiel

n -s, -e

1) тэа́тр це́няў; кіта́йскія це́ні

2) фантасмаго́рыя

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

недаўмява́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Быць у недаўменні; выказваць, выяўляць недаўменне. — Дык чаго ж ты прыйшла? — недаўмявае дзед Купрыян. [Аўгіня:] — Прыйшла забраць тое, што прынесла з сабою з дому. Колас. Калісьці кітайскія літаратары пускалі ў жыццё свае творы без подпісу, ананімна. Чытаў я пра гэта ў юнацтве і недаўмяваў. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)