загарпу́ніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; зак., каго.

Злавіць, здабыць гарпуном, узяць на гарпун. Загарпуніць кіта. Загарпуніць маржа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Quito

[ˈki:toʊ]

г. Кі́та

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Кі́ціцы ’кутасы, махры, катахі’ (ТС). Гл. кіціца, кіта.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

calf1 [kɑ:f] n. (pl. calves) цяля́, цялё (каровы); сланяня́, сланянё; дзіцяня́ кіта́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

кітападо́бны, ‑ая, ‑ае.

1. Падобны на кіта ​1. Кітападобная жывёліна.

2. у знач. наз. кітападо́бныя, ‑ых. Атрад водных млекакормячых, да якога належаць кіты, кашалоты, дэльфіны і інш.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Кі́ціца ’кутас, снапок, гронка’ (Мат. Гом., Нар. словатв., Сл. паўн.-зах., Нар. сл., Ян.). Гл. кіта.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

samica

ж. самка; саміца;

samica wieloryba — самка кіта

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

cow1 [kaʊ] n. каро́ва; са́мка (слана, кіта і да т.п.)

till the cows come home ве́льмі до́ўга

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

каса́тка 1, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Народная назва вясковай ластаўкі. У вясковай ластаўкі, касаткі, хвост мае форму доўгіх вілачак з вострымі канцамі. В. Вольскі.

каса́тка 2, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Буйная драпежная млекакормячая жывёліна сямейства дэльфінавых, падобная на кіта.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

cow

I [kaʊ]

n., pl. cows or Archaic kine

1) каро́ва f.

2) са́мка слана́, насаро́га, кіта́, цюле́ня

II [kaʊ]

v.t.

запало́хваць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)