Вукро́п ’кіпень, вар’ (Бяльк.). Гл. укро́п, кроп.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

кипято́к кі́пень, -пню м., кі́пецень, род. кі́петню м., вар, род. ва́ру м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Кі́петак ’кіпень, ’вар’ (Ян., Мат. Гом.). З рус. кипяток.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кі́пецень ’вар’ (ТСБМ, Мат. Гом., Яўс., Жд. 3). Гл. кіпень, кіпець.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Кіпя́так ’кіпень’ (Сл. паўн.-зах., Шатал., Сержп. Грам., Сцяшк.). З рус. кипяток. Параўн. кіпетак (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

war, ~u

м. вар, кіпень, варатак

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

wrzątek, ~ku

wrząt|ek

м. кіпень, кіпецень, вар

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

вар, кіпень; кіпецень (абл.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

Разгіба́нка ’від лодкі’ (чэрв., Сл. ПЗБ). Утворана ад дзеяслова разгіба́ць ’выпрастаць, распрастаць сагнутае’ (ТСБМ). Матывацыяй назве паслужыла форма або спосаб пабудовы (у выдзяўбаную калоду льюць кіпень і ставяць распоркі). Да гнуць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

wrzący

wrząc|y

1. які кіпіць;

~a woda — кіпень;

2. бурлівы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)