гіпсатэрмо́метр, ‑а, м.

Прыбор для вызначэння атмасфернага ціску па тэмпературы кіпення вады.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дакіпе́ць, ‑піць; зак.

У выніку кіпення дайсці да стану гатоўнасці. Булён дакіпеў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Síedepunkt

m -s, -e кро́пка [пункт] кіпе́ння

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

кіпяці́ць, ‑пячу, ‑пяціш, ‑пяціць; незак., што.

Награваць вадкасць так, каб яна кіпела; даводзіць да кіпення. Кіпяціць ваду. / Пра пасудзіну, у якой награваюць вадкасць да кіпення. Кіпяціць чайнік. Кіпяціць самавар. // Трымаць, варыць у кіпячай вадкасці. Кіпяціць бялізну.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вар, -у, м.

1. Вада ў стане кіпення або толькі што ўскіпелая вада.

В. з маліннікам.

Як варам абдало (аб прыліве крыві да твару, выкліканым адчуваннем няёмкасці, збянтэжанасці, хвалявання).

2. Вараная смала (спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адкіпе́ць, -плю́, -пі́ш, -пі́ць; -пім, -піце́, -пя́ць; -пі́; зак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Згуснуць, ссесціся ад кіпення.

Малако адкіпела.

2. перан. Супакоіцца, уціхнуць.

Адкіпела (безас.) на сэрцы.

|| незак. адкіпа́ць, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́кіпець, ‑піць; зак.

Выпарыцца ў працэсе кіпення. [Жанчына] зменшыла агонь, каб не выкіпела ў кацялку страва. Гурскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цэ́льсій, ‑я, м.

Тэрмометр са стоградуснай шкалой ад пункта раставання лёду да пункта кіпення вады. 40° па Цэльсію.

[Ад імені вынаходніка, шведскага фізіка 18 ст.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эбуліяскапі́я

(ад лац. ebullio = выкіпаю + -скапія)

метад даследавання, заснаваны на вымярэнні павышэння тэмпературы кіпення раствору якога-н. рэчыва ў параўнанні з тэмпературай кіпення чыстага растваральніку

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

кіпяці́ць, -пячу́, -пяці́ш, -пяці́ць; -пяці́м, -пеціце́, -пяця́ць; -пячо́ны; незак., што.

1. Награваючы, даводзіць да кіпення; гатаваць.

К. малако.

2. Трымаць, варыць у кіпені; стэрылізаваць.

|| зак. закіпяці́ць, -пячу́, -пяці́ш, -пяці́ць; -пяці́м, -пеціце́, -пяця́ць; -пячо́ны (да 1 знач.).

|| наз. кіпячэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)