мюзікл назоўнік | мужчынскі род

  1. Музычны твор для сцэны, пераважна камедыйнага характару, у якім выкарыстоўваюцца элементы эстрады, аперэты, балета і інш.

  2. Кінафільм такога роду.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

кінааператар, ‑а, м.

Спецыяліст, які знімае кінафільм.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кінаглядач, ‑гледача, м.

Той, хто глядзіць кінафільм.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кіно назоўнік | ніякі род | нескланяльнае

  1. Тэатр, дзе на экране дэманструюць фільмы.

  2. Тое, што і кінематаграфія.

  3. Тое, што і кінафільм.

    • Паглядзець цікавае к.

|| прыметнік: кіношны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

motion picture [ˌməʊʃnˈpɪktʃə] n. AmE кінафі́льм;

the motion picture industry кінаінду́стрыя

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

preview​2 [ˈpri:vju:] v. папярэ́дне прагляда́ць (кінафільм, спектакль і да т.п.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

агучыць, агучу, агучыш, агучыць; зак., што.

Зрабіць гукавым (кінафільм).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кінасцэнарый, ‑я, м.

Літаратурны твор, на аснове якога ствараецца кінафільм.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кароткаметражка, ‑і, ДМ ‑жцы; Р мн. ‑жак; ж.

Разм. Кароткаметражны кінафільм.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кінадакумент, ‑а, М ‑нце, м.

Дакументальны кінафільм, дакументальныя кінакадры. Выкарыстоўваць кінадакументы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)