мю́зікл, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Музычны твор для сцэны пераважна камедыйнага характару, у якім выкарыстоўваюцца элементы эстрады, аперэты, балета і інш.

2. Кінафільм такога роду.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

кінаапера́тар, ‑а, м.

Спецыяліст, які знімае кінафільм.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кінагляда́ч, ‑гледача, м.

Той, хто глядзіць кінафільм.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

motion picture [ˌməʊʃnˈpɪktʃə] n. AmE кінафі́льм;

the motion picture industry кінаінду́стрыя

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

preview2 [ˈpri:vju:] v. папярэ́дне прагляда́ць (кінафільм, спектакль і да т.п.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

агучы́ць, агучу, агучыш, агучыць; зак., што.

Зрабіць гукавым (кінафільм).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кінасцэна́рый, ‑я, м.

Літаратурны твор, на аснове якога ствараецца кінафільм.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кінадакуме́нт, ‑а, М ‑нце, м.

Дакументальны кінафільм, дакументальныя кінакадры. Выкарыстоўваць кінадакументы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кароткаметра́жка, ‑і, ДМ ‑жцы; Р мн. ‑жак; ж.

Разм. Кароткаметражны кінафільм.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кінакаме́дыя, ‑і, ж.

Адзін з жанраў кінамастацтва; кінафільм камедыйнага зместу. Сатырычная кінакамедыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)