Киль г. Кіль, род. Кі́ля м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

keel [ki:l] n. кіль

♦

on an even keel ро́ўна, спако́йна

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

киль мор. и пр. кіль, род. кі́ля м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Kilonia

ж. Кіль

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

stępka

ж. мар. кіль

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

kil, ~u/~a

м. кіль

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

fin

[fɪn]

n.

1) пла́ўнік -а m. (у ры́бы)

2) кіль -я m. (у самалёце)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

шлю́пачны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да шлюпкі, прызначаны для яе. Шлюпачны компас. Шлюпачны кіль. // Прызначаны для вырабу, рамонту ці захоўвання шлюпак. Шлюпачныя майстэрні. // Які праводзіцца, здзяйсняецца пры дапамозе шлюпкі, шлюпак. Шлюпачныя спаборніцтвы. Шлюпачнае плаванне. Шлюпачны пераход.

2. Звязаны з плаваннем на шлюпках, з іх абслугоўваннем. Шлюпачная каманда.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Kiel

I

m -(e)s, -e

1) ствол пяра́; пяро́

2) сцябло́

II

m -(e)s, -e кіль (у карабля)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

keel

I [ki:l]

1.

n.

кіль -я m. (у дні́шчы карабля́, ло́дкі)

2.

v.t.

перакулі́ць

3.

v.i.

перакулі́цца

•

- keel over

II [ki:l]

n.

пласкадо́ннае судно́ (для пераво́зкі ву́галю)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)