hernia [ˈhɜ:niə] n. med. гры́жа, кіла́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

кила́ в разн. знач. кіла́, -лы́ ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гры́жа мед. гры́жа, -жы ж., разг. кіла́, -лы́ ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

wypuklina

ж. грыжа; кіла

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

przepuklina

ж. грыжа, кіла

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

hernia

[ˈhɜ:rniə]

n., pl. -nias, -niae

кіла́, гры́жа f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Кілава́тка ’бручка, Brassica hapus L.’ (Кіс.). Да кіла 2 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кіла́вы ’хворы на грыжу’ (Сл. паўн.-зах., Сцяшк., Сцяц., Мал.). Гл. кіла 1.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ку́йла ’хто надакучлівы, звяглівы’. Параўн. літ. kùila ’размазня’ (< бел. кіла) (Сл. паўн.-зах., 2, 559).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кілава́ты ’з грыжай’ (Касп., Некр., Мат. Гом., Мат. АС), ’з нарастамі на карэнні (пра капусту)’ (Шатал., Сл. паўн.-зах.). Гл. кіла 1 і кілавы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)