гніля́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

1. Кусок спарахнелага, гнілога дрэва.

2. перан. Хваравіты, слабы чалавек (разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

шы́ба, -ы, мн. -ы, шыб, ж.

Кусок шкла, устаўлены ў аконную раму.

Разбіць шыбу.

|| прым. шы́бавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

уломи́ть сов. (отломить), обл. улама́ць, адлама́ць;

уломи́ть кусо́к хле́ба улама́ць (адлама́ць) кусо́к хле́ба.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

кава́лак, -лка, мн. -лкі, -лкаў, м.

Тое, што і кусок.

|| памянш. кава́лачак, -чка, мн. -чкі, -чкаў, м.

|| прым. кава́лкавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

кусо́чак, ‑чка, м.

Памянш. да кусок; невялікі кусок. Феня кінулася на кухню, наліла ў талерку булёну, паклала кусочак мяса. Арабей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гарчы́чнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Кусок паперы, тканіны са слоем гарчыцы (выкарыстоўваецца як лекавы сродак, што выклікае прыток крыві).

Паставіць гарчычнікі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

злі́так, ‑тка, м.

Кусок металу, атрыманы ў выніку плаўлення і адліўкі яго ў спецыяльную форму. Злітак чыгуну. Злітак сталі. // Разм. Кусок самароднага золата або срэбра.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзеравя́ка ж. (кусок дерева) деревя́шка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

дзярні́на ж. (кусок дёрна) дерни́на

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

шпага́ціна ж. бечёвка; кусо́к шпага́та

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)