Ку́пал ’верхняе скляпенне ў форме паўшар’я’ (ТСБМ). Запазычанне з італ. cupola ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Купал вулканічны, гл. Вулканы

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Купал тэктанічны 6/199

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Купа́ла

назоўнік, уласны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. Купа́ла Купа́лы
Р. Купа́лы Купа́л
Купа́лаў
Д. Купа́лу Купа́лам
В. Купа́лу Купа́л
Купа́лаў
Т. Купа́лам Купа́ламі
М. Купа́ле Купа́лах

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

залачо́ны і зало́чаны, -ая, -ае.

Пакрыты слоем золата.

З. купал.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

dome [dəʊm] n. archit. ку́пал

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ку́пол ку́пал, -ла м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шатро́вы, -ая, -ае.

1. гл. шацёр.

2. Які мае форму шатра (у 2 знач.).

Ш. купал.

Шатровая званіца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

kopuła

ж. купал

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ма́каўка, -і, ДМ -каўцы, мн. -і, -кавак, ж.

1. Плод маку: каробачка, дзе знаходзіцца насенне.

2. Купал царквы (разм.).

Зіхацелі царкоўныя макаўкі.

3. Верхняя частка, вяршыня чаго-н. (разм.).

Сухая м. дрэва.

4. Канец кораня конскага хваста.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)