ка́мфара і камфо́ра, -ы, ж.

Крышталічнае, з моцным пахам рэчыва, ужыв. ў тэхніцы і медыцыне.

|| прым. камфо́рны, -ая, -ае і камфо́равы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мето́л, ‑у, м.

Спец. Крышталічнае рэчыва, якое выкарыстоўваецца ў фатаграфіі як праявіцель.

[Фр. métol.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

траты́л, ‑у, м.

Цвёрдае крышталічнае рэчыва жоўтага колеру з вялікай выбуховай сілай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бор², -у, м.

Хімічны элемент, які ўваходзіць у склад многіх мінералаў.

|| прым. бо́рны, -ая, -ае.

○

Борная кіслата — хімічнае злучэнне, бясколернае крышталічнае рэчыва, якое ўжыв. ў тэхніцы і медыцыне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

со́да, -ы, ДМ -дзе, ж.

Вуглякіслы натрый, белае крышталічнае шчолачнае рэчыва, якое выкарыстоўваецца ў быце, медыцыне, тэхніцы і інш.

Пітная с.

|| прым. со́давы, -ая, -ае.

С. завод.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тымо́л, ‑у, м.

Крышталічнае рэчыва, якое атрымліваюць з некаторых эфірных масел (выкарыстоўваецца як бактэрыцыдны сродак).

[Ад грэч. thymos — фіміям.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нафто́л, ‑у, м.

Крышталічнае рэчыва, якое здабываюць з нафталіну і выкарыстоўваюць у вытворчасці фарбавальнікаў, у парфумерыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аспіры́н, ‑у, м.

Медыцынскі прэпарат, белае крышталічнае рэчыва, якое суцішае боль і паніжае тэмпературу; ацэтылсаліцылавая кіслата.

[Ням. Aspyrin, фр. aspirine.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

менто́л, ‑у, м.

Празрыстае крышталічнае рэчыва з моцным мятным пахам; выкарыстоўваецца ў медыцыне, парфумерыі і кандытарскай справе.

[Ад лац. mentha — мята і ol(eum) — алей.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хларалгідра́т, ‑у, М ‑раце, м.

Бясколернае празрыстае крышталічнае рэчыва гаркаватага смаку, выкарыстоўваецца як снатворны і процісутаргавы сродак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)