raven [ˈreɪvn] n.

1. zool. крумка́ч

2. той, хто накліка́е бяду́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Во́ран м., астр. Во́рон

во́ран м., см. крумка́ч

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

крумкачо́выя, ‑ых.

Сямейства птушак, да якога адносяцца крумкач, варона і інш.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

во́ран м гл крумкач

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

крук​II м гл крумкач

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

◎ Кро́ўкач ’крук, крумкач’ (Дразд.). Параўн. літ. krauklys ’варона’, якое магло кантамінавацца з крумкач (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

глю́га, ‑і, ДМ глюзе, ж.

Разм. Дзюба ў драпежных птушак. Крумкач глюгу звесіў Над згніўшай калодай. Купала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

закру́мкаць сов.

1. зака́ркать;

~каў крумка́ч — зака́ркал во́рон;

2. (о лягушках) заква́кать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Вараня́к ’крук, крумкач’ (Дразд.). Да воран або вараны́.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Груга́н ’крумкач, груган’ (БРС, Касп.). Відавочна, назва гукапераймальнага характару.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)