краёвы, ‑ая, ‑ае.

Уст. Краявы (у 1 знач.). // Абласны, дыялектны. Краёвы слоўнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

край...

Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню слову «краявы», напрыклад: крайком, крайвыканком.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

крайка́м м. (краявы́ камітэ́т) крайко́м (краево́й комите́т)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

крайко́м (краево́й комите́т) крайка́м, -ма м. (краявы́ камітэ́т).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

крайвыканка́м м. (краявы́ выкана́ўчы камітэ́т) крайисполко́м (краево́й исполни́тельный комите́т)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

крайисполко́м (краево́й исполни́тельный комите́т) крайвыканка́м, -ма м. (краявы́ выкана́ўчы камітэ́т).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

краёвы уст.

1. см. краявы́;

2. (диалектный) областно́й;

к. сло́ўнік — областно́й слова́рь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

АЛЕУ́ЦКІ ЖО́ЛАБ,

глыбакаводны краявы жолаб у паўн. ч. Ціхага ак., уздоўж паўд. падводных схілаў Алеуцкіх а-воў. Даўж. больш за 4 тыс. км, сярэдняя шыр. больш за 60 км, глыб. да 7855 м. Грунт — чырв. гліны.

т. 1, с. 248

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ГАНІЯТЫ́ТЫ

(Goniatitidae),

атрад вымерлых галаваногіх малюскаў надатр. аманітаў. Каля 300 родаў. Жылі з дэвону да пач. трыясу ў морах. Частка іх свабодна плавала, некаторыя — донныя. На Беларусі рэшткі ракавін пашыраны ў фаменскіх (міжсалявых) адкладах дэвону Прыпяцкай упадзіны.

Мелі плоскаспіральную ракавіну з доўгай жылой камерай. Сіфон краявы, брушны, лопасцевая лінія параўнальна простая. Драпежнікі.

Літ.:

Основы палеонтологии: Моллюски-головоногие. М., 1962;

Богоявленская О.В., Федоров М.Ф. Основы палеонтологии. М., 1990.

т. 5, с. 28

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

АМУДАР’І́НСКАЯ ГАЗАНАФТАНО́СНАЯ ПРАВІ́НЦЫЯ,

размешчана на Туранскай нізіне, у пустынных раёнах Каракумаў і Кызылкумаў, у цэнтр. і ўсх. ч. Туркменіі, на З Узбекістана, Пн Афганістана і Ірана. Займае паўд.-ўсх. ч. Туранскай пліты і Перадкапетдагскі краявы прагін. Пл. 417 тыс. км². Першае газавае радовішча адкрыта ў 1953. Выяўлена больш як 90 газавых, газакандэнсатных, газанафтавых радовішчаў на пач. 1980-х г. Прадукцыйныя адклады юры і мелу на глыб. 0,2—4 км. Газы сухія, метанавыя, нафты маласярністыя, шчыльн. 770—900 кг/м³. Газаправоды Бухара—Урал, Сярэдняя Азія—Цэнтр Рас. Федэрацыі і інш.

т. 1, с. 325

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)