Verbum

грані́чны, -ая, -ае.

1. гл. граніца.

2. Максімальны, найвышэйшы, крайні.

Гранічная хуткасць.

Гранічная сціпласць.

|| наз. грані́чнасць, -і, ж. (да 2 знач.).

шавіні́зм, -у, м.

Крайні нацыяналізм, які прапаведуе нацыянальную і расавую выключнасць і распальвае нацыянальную варожасць і нянавісць.

|| прым. шавіністы́чны, -ая, -ае.

чарнасо́ценец, -нца, мн. -нцы, -нцаў, м.

1. У царскай Расіі: член рэакцыйна-манархісцкіх пагромных арганізацый — чорных соцень (гіст.).

2. Крайні рэакцыянер, шавініст.

рэакцыяне́р, -а, мн. -ы, -аў м.

Прыхільнік палітычнай рэакцыі², вораг прагрэсу, дэмакратыі.

Крайні р.

|| ж. рэакцыяне́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак.

ультра... прыстаўка.

Утварае назоўнікі і прыметнікі са знач. звыш, больш за (якую-н. меру, мяжу), напр.: ультракансерватар (крайні рэакцыянер), ультрафіялетавыя прамяні, ультракароткія хвалі, ультрагук.

саліпсі́зм, -у, м.

У філасофіі: крайні суб’ектыўны ідэалізм, які прызнае адзінай рэальнасцю толькі індывідуальную свядомасць, уласнае «я» і адмаўляе існаванне навакольнага свету.

|| прым. саліпсі́чны, -ая, -ае.