odious [ˈəʊdiəs] adj. fml адыёзны; агі́дны, бры́дкі, кра́йне непрые́мны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

адыёзны, -ая, -ае (кніжн.).

Які выклікае да сябе крайне адмоўныя адносіны; непрыемны, адмоўны.

Адыёзная асоба.

|| наз. адыёзнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

krańcowo

крайне, вельмі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

преде́льно нареч. грані́чна; (крайне) кра́йне; (до последнего) да апо́шняга, да кра́ю, да канца́;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́радак, -дка, мн. -дкі, -дкаў, м.

Той, хто выдзяляецца ў якім-н. асяроддзі сваімі крайне адмоўнымі, агіднымі якасцямі.

В. у сям’і.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

парашутава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; зак. і незак. (спец.).

Спускаючыся, паляцець (ляцець) з крайне малой скорасцю.

|| зак. таксама спарашутава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

загоня́ть​II сов. (крайне утомить) заганя́ць, мног. пазаганя́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зве́рстваваць, ‑ствую, ‑ствуеш, ‑ствуе; незак.

Абыходзіцца крайне жорстка з кім‑н.; лютаваць. Ворагі зверствуюць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адыёзны, ‑ая, ‑ае.

Кніжн. Які выклікае краіне адмоўныя адносіны да сябе; крайне адмоўны, непажаданы. Адыёзная асоба.

[Ад лац. odiosus — ненавісны, агідны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сверхсро́чный

1. воен. звыштэрміно́вы;

2. (крайне срочный) ве́льмі тэрміно́вы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)