Verbum

ка́рыес і карыёз, -у, м.

Паступовае разбурэнне цвёрдай тканкі косці зуба.

|| прым. ка́рыесны, -ая, -ае і карыёзны, -ая, -ае.

ля́жка, -і, ДМ -жцы, мн. -і, -жак, ж. (разм.).

Сцягно, мускульнае пакрыццё сцегнавой косці.

|| прым. ля́жачны, -ая, -ае.

вы́віхнуць, -ну, -неш, -не; -ні; -нуты; зак., што.

Пашкодзіць, зрушыўшы косці ў суставе.

В. нагу.

|| незак. выві́хваць, -аю, -аеш, -ае.

перало́м, -у, мн. -ы, -аў, м.

1. Месца, па якім што-н. пераламана.

Змацаваць вясло на пераломе.

2. Парушэнне цэласці косці ў чалавека, жывёліны.

Закрыты п. бядра.

Асколачны п. косці.

3. перан. Рэзкая змена ў развіцці чаго-н.

П. у жыцці.

На пераломе.

|| прым. перало́мны, -ая, -ае (да 3 знач.).

П. перыяд гісторыі.

вы́віх, -у, мн. -і, -аў, м.

Зрушэнне косці ў суставе, а таксама месца, дзе адбылося такое зрушэнне.

В. рукі.

Фармалістычныя вывіхі ў творчасці (перан.).

туберкулёз, -у, м.

Інфекцыйная хвароба, пры якой пашкоджваюцца лёгкія, кішэчнік, косці, суставы і пад., выкліканая асобым мікробам — палачкай Коха.

|| прым. туберкулёзны, -ая, -ае.

Т. дыспансер.

ко́сць, -і, мн. ко́сці, касце́й, ж.

1. Асобная састаўная частка шкілета хрыбетных жывёл і чалавека.

Ключычная к.

2. мн. Астанкі цела нябожчыка.

3. зб. Іклы, біўні некаторых жывёл, якія выкарыстоўваюцца для дробных вырабаў.

Слановая к.

Упрыгожанні з косці.

4. мн. Кубікі або пласцінкі з рознага матэрыялу для гульні.

Гуляць у косці.

5. якая. Пра сацыяльнае паходжанне.

Панская к.

◊

Да касцей — вельмі моцна (прамокнуць, прамерзнуць і пад.).

Легчы касцьмі — загінуць.

Скура ды косці — пра вельмі худога чалавека.

|| памянш. ко́стачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж. (да 1, 2, 4 і 5 знач.).

◊

Перамываць костачкі каму — абгаворваць, пляткарыць.

Разабраць па костачках — вельмі падрабязна.

|| прым. касцявы́, -а́я, -о́е (да 1 знач.), ко́сны, -ая, -ае (да 1 знач.) і касцяны́, -а́я, -о́е (да 3 знач.).

Касцявая тканка.

Косныя хваробы.

Касцяны гузік.