horse chestnut [ˌhɔ:sˈtʃesnʌt] n. bot. кашта́н ко́нскі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ponytail [ˈpəʊniˌteɪl] n. жано́чая прычо́ска «ко́нскі хвост»

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ту́пат, -у, М -паце, м.

Стук, шум ад удараў ног аб цвёрдую паверхню чаго-н. пры хадзьбе, бегу і пад., а таксама самі такія ўдары.

Чуўся конскі т.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ГО́РКІ КАШТА́Н,

гл. Конскі каштан.

т. 5, с. 361

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ко́нский ко́нскі;

ко́нские испыта́ния ко́нскія выпрабава́нні;

ко́нское поголо́вье ко́нскае пагало́ўе.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Rósshaar

n -s, -e ко́нскі во́лас

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

лошади́ный ко́нскі;

лошади́ная си́ла техн. ко́нская сі́ла;

◊

лошади́ная до́за ко́нская до́за;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

капы́т м Huf m -(e)s, -e;

ко́нскі капы́т Pférdehuf m

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

◎ Ко́нская пу́чча ’конскі шчавель, Rumex crispus’ (Бяльк.). Гл. пучча.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

кашта́н, ‑а, м.

1. Дрэва сямейства букавых, якое дае плады ў выглядзе, буйнога арэха.

2. Плод гэтага дрэва. Пражаныя каштаны.

•••

Конскі каштан — дрэва сямейства конскакаштанавых, якім азеляняюць гарады, пасёлкі.

[Лац. castanea.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)