клін, -а, мн. -ы́, -о́ў, м.
1. Завостраны ўнізе і расшыраны ўверсе кусок дрэва або металу, якім расколваюць або заціскаюць што-н.
Дубовы к.
Забіць к. у палена.
2. Вузкая трохвугольная ўстаўка ў сукенцы і іншым адзенні.
Уставіць к. у сарочку.
3. перан. Частка войск, якая, расколваючы фронт праціўніка, паглыбляецца ў яго размяшчэнне вузкім трохвугольнікам.
4. чаго або які. Пра ўсё, што мае трохвугольную, завостраную з аднаго боку форму.
Жураўліны к.
5. Частка зямельных угоддзяў, якая вылучаецца па якой-н. прымеце (па відзе пасеваў, мясцовасці і пад.; спец.).
Яравы к.
Азімы к.
К. сенакосу.
◊
Забіць (загнаць) клін — раз’яднаць, зрабіць варожым.
Куды ні кінь — усюды клін — за што ні вазьміся, чаго-н. не хапае, усё не ладзіцца.
Свет клінам (не) сышоўся на кім-чым (разм.) — хто-н. або што-н. не з’яўляецца адзіным, ёсць і іншыя.
|| памянш. кліно́к, -нка́, мн. -нкі́, -нко́ў, м. (да 1, 2, 4 і 5 знач.).
|| прым. клінавы́, -а́я, -о́е (да 1 знач.; спец.).
Клінавое злучэнне.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
клино́к кліно́к, -нка́ м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
запаты́лак, ‑лка, м.
Клінок для замацавання касы пры касільне.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кли́нышек уменьш. кліно́к, -нка́ м., кліно́чак, -чка м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
була́т, -а і -у, М -ла́це, м.
1. -у. Даўнейшая ўзорыстая цвёрдая сталь для клінкоў.
2. -а, мн. -ы, -аў. Клінок (меч, шабля, кінжал) з такой сталі (гіст.).
|| прым. була́тны, -ая, -ае.
Б. меч.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
sabre [ˈseɪbə] n.
1. ша́бля, ша́шка;
a sabre blade кліно́к ша́шкі
2. пала́ш;
rattle the sabre бра́згаць збро́яй
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
була́т, ‑а і ‑у, М ‑лаце, м.
1. ‑у. Даўнейшая ўзорыстая высакаякасная сталь для клінкоў.
2. ‑а. Гіст. Клінок (меч, шабля, кінжал) з такой сталі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Klínge
f -, -n кліно́к; лязо́
die ~n kréuzen — скрыжава́ць шпа́гі
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)