падску́рны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца пад скурай. Падскурны слой тлушчу. Падскурная клятчатка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мяздра́, ‑ы, ж.

1. Спец. Падскурная клятчатка ў жывёл.

2. Левы, адваротны бок шкуры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

celuloza

ж. цэлюлоза; клятчатка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Zéllgewebe

n -s, - біял. клятча́тка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

błonnik

м. хім. клятчатка, цэлюлоза

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Zéllstoff

m -(e)s цэлюло́за, клятча́тка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

цэлюло́за, ‑ы, ж.

Рэчыва, якое атрымліваецца з хімічна апрацаванай драўніны, сцёблаў некаторых раслін і ідзе на выраб паперы, штучнага шоўку, выбуховых сродкаў і пад.; клятчатка (у 1 знач.).

[Фр. cellulose ад лац. cellula — клетка.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

cellular [ˈseljələ] adj.

1. кле́тачны, які́ складаецца з кле́так;

cellular tissue biol., chem. клятча́тка

2. ячэ́істы, сотападо́бны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

аміло́ід

(ад гр. amylon = крухмал + -оід)

1) шклопадобнае рэчыва бялковага характару, якое ўтвараецца ў тканках арганізма пры амілаідозе-;

2) запасная клятчатка ў абалонках клетак насення.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

крыптакако́з

(ад крыпта- + гр. kokkos = зярнятка)

рэдкая хвароба жывёл і чалавека, выкліканая дрожджавымі грыбамі, пры якой паражаюцца лёгкія, цэнтральная нервовая сістэма, скура і падскурная клятчатка.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)