кляпа́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. кляпаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́клепаць гл кляпаць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

níeten

vt кляпа́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

праклё́пваць

‘кляпаць што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. праклё́пваю праклё́пваем
2-я ас. праклё́пваеш праклё́пваеце
3-я ас. праклё́пвае праклё́пваюць
Прошлы час
м. праклё́пваў праклё́пвалі
ж. праклё́пвала
н. праклё́пвала
Загадны лад
2-я ас. праклё́пвай праклё́пвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час праклё́пваючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

кляпа́цца несов., страд. клепа́ться; отбива́ться; см. кляпа́ць I

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кляпа́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад кляпаць.

2. у знач. прым. Зроблены кляпаннем. Кляпаная труба. Кляпаныя канструкцыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пакляпа́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

1. Адбіць малатком лязо касы. Пакляпаць касу.

2. і без дап. Кляпаць некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Кліпа́ць ’кляпаць’ (КЭС, лаг., Бяльк.). Гл. кляпаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

кляпа́льны

1. клепа́льный;

2. отбивно́й;

1, 2 см. кляпа́ць I

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выбива́ть несов.

1. в разн. знач. выбіва́ць;

2. (косу) кляпа́ць; см. вы́бить;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)