kneel [ni:l] v. (knelt) кле́нчыць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

кля́нчить несов., разг. кле́нчыць, ка́нькаць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кле́нчанне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. кленчыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

папакле́нчыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак.

Разм. Кленчыць доўга, неаднаразова.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

cadge [kædʒ] v. BrE, infml папраша́йнічаць, жабрава́ць, кля́нчыць, кле́нчыць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

klęczeć

незак. кленчыць; стаяць на каленях

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

klękać

незак. кленчыць, станавіцца на калені

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

попроша́йничать несов.

1. (нищенствовать) жабрава́ць;

2. (надоедливо просить) пренебр. папраша́йнічаць; (клянчить) ка́нькаць, кле́нчыць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

kneel

[ni:l]

v., knelt, kneeling

1) става́ць на кале́ні; кле́нчыць

2) стая́ць на кале́нях

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

kní¦en

vi

1) (h) стая́ць на кале́нях, кле́нчыць

2) (s) укле́нчваць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)