вя́зкі, -ая, -ае.

1. Цягучы, клейкі.

Вязкае рэчыва.

2. Ліпкі, які засмоктвае, гразкі.

Вязкае балота.

|| наз. вя́зкасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

gluey [ˈglu:i] adj. кле́йкі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

лі́пкі, -ая, -ае.

1. Які лёгка прыліпае; клейкі.

Ліпкія рукі.

Ліпкае лісце.

2. перан. Неадчэпны, назойлівы (разм.).

Л. чалавек.

|| наз. лі́пкасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

klajstrowaty

клейкі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

kleisty

клейкі, ліпкі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

каме́дзь, ‑і, ж.

Густы клейкі сок некаторых дрэў, які выкарыстоўваецца ў тэхніцы і медыцыне.

[Грэч. kommidion.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расшліхтава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак., што.

Спец. Зняць шліхту (клейкі раствор) з тканіны, пражы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

glutinous [ˈglu:tənəs] adj. fml кле́йкі; лі́пкі, ліпу́чы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ліпу́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж. (разм.).

1. Ліпучы, клейкі пластыр, папера.

Л. для мух.

2. Засцежка ў выглядзе дзвюх рознатэкстурных пласцін, якія прылепліваюцца адна да адной.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кало́дый, ‑ю, м.

Густы клейкі раствор нітрацэлюлозы ў сумесі спірту і эфіру (скарыстоўваецца ў медыцыне і фатаграфіі).

[Ад грэч. kollōdes — клейкі.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)