сілікатны клей

т. 14, с. 378

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

кле́йстар, -у, м.

Клей з мукі або крухмалу.

Зварыць к.

|| прым. кле́йстарны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вуза́

‘пчаліны клей’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. вуза́
Р. вузы́
Д. вузе́
В. вузу́
Т. вузо́й
вузо́ю
М. вузе́

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

цягу́чы прям., перен. тягу́чий;

ц. клей — тягу́чий клей;

ц. го́лас — тягу́чий го́лос

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

касцяны́, -а́я, -о́е.

1. гл. косць.

2. Здабыты, прыгатаваны з касцей жывёлы.

К. клей.

Касцяная мука.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

казеі́н, -у, м.

Бялковае клейкае рэчыва, якое ўтвараецца пры стварожванні малака.

|| прым. казеі́навы, -ая, -ае.

К. клей.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сталя́рны, -ая, -ае.

Які мае адносіны да апрацоўкі дрэва, да работы сталяра.

Сталярныя вырабы.

С. варштат.

С. клей.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сталя́рны столя́рный;

с. варшта́т — столя́рный верста́к;

~ная майстэ́рня — столя́рная мастерска́я;

○ с. клей — столя́рный клей

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

маскатэ́ль, -і, ж., зб.

Хімічныя рэчывы (фарбы, клей і інш.) як прадмет гандлю.

|| прым. маскатэ́льны, -ая, -ае.

Маскатэльныя тавары.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вуза́, ‑ы, ж.

Пчаліны клей; пропаліс.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)