ця́міць, -млю, -міш, -міць; незак., што, у чым і без дап. (разм.).

Разумець сэнс чаго-н.; разбірацца ў чым-н., кеміць.

У гэтым пытанні ён цяміць.

|| зак. сця́міць, -млю, -міш, -міць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

uptake [ˈʌpteɪk] n. :

♦

be quick/slow on the uptake infml ху́тка/мару́дна ке́міць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

comprehend

[,kɑ:mprɪˈhend]

v.

1) разуме́ць; ця́міць, ке́міць

2) абыма́ць (абша́р); зьмяшча́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

pojmować

незак. разумець, цяміць, кеміць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

savvy​2 [ˈsævi] v. infml ке́міць, ця́міць, здага́двацца, куме́каць;

savvy? дайшло́ ? сця́міў?;

no savvy не дайшло́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

сообража́ть несов.

1. (обдумывать) узва́жваць, меркава́ць;

2. (понимать, догадываться) разуме́ць, ця́міць, ке́міць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

няке́млівы, ‑ая, ‑ае.

Які слаба кеміць; нездагадлівы. [Андрэй:] — От каб запалкі былі, агонь расклалі б. Ды дзе іх тут возьмеш? — Зусім ты някемлівы, — засмяяўся Васіль. — Брат жа твой курыць, а ты надзеў яго пінжак... Скрыпка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Кепо́ваць ’кеміць’ (ТС). Гл. кепелі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ке́мны ’кемлівы’ (ТСБМ, КЭС, лаг., Гарэц.). Гл. кеміць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Стурбу́чыць ‘разумець, кеміць’: малы ўжэ стурбучыць (Касп.). Няясна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)