абра́ннік, -а, мн. -і, -аў, м. (высок.).
1. Той, хто абраны кім-н. для выканання якіх-н. абавязкаў.
Дэпутаты — абраннікі народа.
2. перан. Незвычайна здольны, асаблівы чалавек.
А. лёсу.
3. Любімы чалавек, каханак.
А. сэрца.
|| ж. абра́нніца, -ы, мн. -ы, -ніц.
|| прым. абра́нніцкі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
spurn [spɜ:n] v. пага́рдліва адхіля́ць (што-н./каго-н.), пагарджа́ць, грэ́баваць;
a spurned lover непрызна́ны каха́нак
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
◎ Лахада́н, лыхыдан ’каханак’ (Юрч. Фраз. 3). Да лоха- дзіць ’гаварыць недарэчнае’ (гл.). Параўн. таксама рус. арл., смал- лахарь ’каханак, залётнік’, гом. лахарнинать ’гарэзаваць, пакасціць’. Аб суф. -ан гл. Сцяцко, Афікс. наз., 26.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Сю́бар ’каханак’ (Барад.). Магчыма, дэфармаванае сябар, гл.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Galán
m -s, -e уст. палюбо́ўнік, ухажо́р, каха́нак
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Líebhaber
m -s, -
1) палюбо́ўнік, каха́нак
2) ама́тар
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
kochanek
м.
1. каханы, любы;
2. каханак, палюбоўнік
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Ваздахта́р ’палюбоўнік, каханак’ (Бяльк.). Уласнабеларускае, экспрэсіўнае. Да *ваздыхаць ’любіць’. Суфікс ‑тар, як у завадатар. Параўн. рус. воздыхатель (Шанскі, 1, В, 135).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ла́харыца ’непаседа’ (гом., Мат. Гом.). Да ла́хаць 1 (гл.). Утварэнне, аналагічнае з рус. смал., арл. ла́харь ’каханак’. Параўн. бел. ле́пар, ду́мар, чы́тар (Сцяцко, Афікс. наз., 29–30) + суф. ‑іца.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
lover
[ˈlʌvər]
n.
1) каха́нак -ка m., каха́ны -ага m., лю́бы -ага m.
2) палюбо́ўнік -а m.
3) ама́тар -а m., ама́тарка f. (кніг, тэа́тру)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)