ка́федра

(гр. kathedra = сядзенне)

1) аб’яднанне выкладчыкаў вучэбных дысцыплін, якія адносяцца да адной галіны навукі, у вышэйшай навучальнай установе;

2) спецыяльнае ўзвышанае месца для прамоўцы, лектара, выкладчыка;

3) узвышэнне, з якога гаворацца пропаведзі ў хрысціянскай царкве.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

физвоспита́ние (физи́ческое воспита́ние) фізвыхава́нне, -ння ср. (фізі́чнае выхава́нне);

ка́федра физвоспита́ния ка́федра фізвыхава́ння.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

rostrum [ˈrɒstrəm] n. (pl. rostrums or rostra) трыбу́на; ка́федра

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

department [dɪˈpɑ:tmənt] n.

1. аддзе́л; аддзяле́нне

2. дэпарта́мент, міністэ́рства, ве́дамства

3. ка́федра; факультэ́т;

the department of modern languages ка́федра суча́сных моў;

the geography department геаграфі́чны факультэ́т

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Kánzel

f -, -n царко́ўная ка́федра

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Kathéder

n, m -s, - ка́федра, катэ́дра

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

радыяло́гія, ‑і, ж.

Навука, прадметам вывучэння якой з’яўляецца тэорыя і практыка выкарыстання крыніц іанізуючых выпрамяненняў для дыягностыкі і лячэння захворванняў. Кафедра радыялогіі. □ У практыку работы медыцынскіх устаноў .. укараняюцца навейшыя дасягненні біялогіі, фізікі, хіміі і радыялогіі. «Звязда».

[Ад слова радый і грэч. logos — вучэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

katedra

katedr|a

ж.

1. кафедра;

~a fizyki — кафедра фізікі;

mówić jak z ~y перан. гаварыць напышліва;

2. кафедральны сабор; катэдра

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Lésepult

n -(e)s, -e пюпі́тр; ка́федра, катэ́дра (лектара)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Ка́тэдра ’кафедральная царква; прапаведніцкі амбон, кафедра’ (Нас.). У ст.-бел. мове адзначаецца на пачатку XVI ст. (гл. Булыка, Запазыч., 143). Лічыцца, што непасрэднай крыніцай бел. слова з’яўляецца польск. katedra. Апошняе ўзята з лац. cathedra; першакрыніцай, бясспрэчна, трэба разглядаць грэч. καθέδρα ’сядзенне, крэсла’, яно вядома ў многіх еўрапейскіх мовах (параўн. у слав.: чэш., славац. katedra, укр. дыял. кате́дра, балг. кате́дра, серб.-харв. ка̀тедра і інш.). Таксама запазычана ў некаторых зах.-еўрап. мовах (напр., ням. Katheder). Гл. яшчэ ка́федра. Слаўскі, 2, 102; Кюнэ, Poln., 63; Клюге, 357.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)