самакатава́нне, ‑я, н.

Катаванне самога сябе; прычыненне сабе фізічных або маральных пакут. Адчуванне віны даводзіла.. [Сымона Карызну] да страшэнных згрызот, да душэўнага самакатавання. Зарэцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жывадзёрства, ‑а, н.

Разм. Жорсткае абыходжанне з кім‑, чым‑н.; катаванне, здзекі. — У Аўсянішчы сяляне, абураныя жывадзёрствам памешчыцы, спалілі дашчэнту маёнтак і разабралі ўсё панскае збожжа. Зарэцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Tortúr

f -, -en катава́нне, мучэ́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Fólterqual

f -, -en катава́нне; паку́та

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Fólterung

f -, -en катава́нне; перан. паку́та

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

пы́тка ж.

1. катава́нне, -ння ср.;

2. перен. му́ка, -кі ж., паку́та, -ты ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Márter

f -, -n высок. паку́та, мучэ́нне; катава́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

torture​1 [ˈtɔ:tʃə] n.

1. катава́нне

2. му́ка, паку́та;

a torture chamber ка́мера катава́нняў;

put/subject smb. to torture катава́ць;

She died under torture. Яна памерла ад пакутаў.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

арда́лія

(лац. ordalia)

распаўсюджаны ў сярэднія вякі спосаб вызначэння вінаватасці асобы, якая падазравалася ў злачынстве, праз катаванне агнём, вадой, гарачым жалезам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

katusze

мн.

1. катаванне;

2. мука, пакута;

cierpieć moralne katusze — перажываць (пакутаваць) маральна

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)