ка́ста

(napm. casta = род, пакаленне, ад лац. castus = чысты)

1) грамадская група ў некаторых краінах Усходу, адасобленая паходжаннем, родам заняткаў і прававым становішчам сваіх членаў (напр. к. жрацоў);

2) перан. замкнутая грамадская групоўка, якая ахоўвае свае інтарэсы і адасобленасць (напр. акцёрская к.).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

Хетагураў Каста

т. 17, с. 15

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ка́ст

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ка́ст ка́сты
Р. ка́ста ка́стаў
Д. ка́сту ка́стам
В. ка́ст ка́сты
Т. ка́стам ка́стамі
М. ка́сце ка́стах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

жрэ́цкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да жраца, жрацоў, належыць ім. Жрэцкая каста.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

kasta

ж. каста

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Káste

f -, -n ка́ста

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

caste

[kæst]

n.

1) ка́ста f. (сацыя́льная кля́са)

2) ка́ставасьць f.

to lose caste — стра́ціць сацыя́льны ранг або́ стано́вішча

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)