каре́та карэ́та, -ты ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дыліжа́нс, -а, мн. -ы, -аў, м. (гіст.).

Мнагамесная карэта для перавозкі пасажыраў і пошты.

|| прым. дыліжа́нсавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

stagecoach [ˈsteɪdʒkəʊtʃ] n. пашто́вая карэ́та, дыліжа́нс

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

рыдва́н, ‑а, м.

Уст. Вялікая дарожная карэта.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

карэ́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж.

1. гл. карэта.

2. Рухомая частка некаторых машын, механізмаў, апаратаў (спец.).

К. вязальнай машыны.

|| прым. карэ́тачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бу́да, -ы, ДМ -дзе, мн. -ы, буд, ж.

1. Крытая скурай або брызентам карэта, брычка, воз і пад.

2. Верх над карэтай, брычкай.

3. Шалаш, будан.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

karetka

ж. невялікая карэта;

karetka pogotowia ratunkowego — карэта хуткай дапамогі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

karoca

ж. карэта; экіпаж

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Kútsche

f -, -n карэ́та, паво́зка, экіпа́ж

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

◎ Карэ́таць ’гнаць марудлівага’. Да карэта? (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)