Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
корректи́роватьнесов., в разн. знач.карэкці́раваць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
correct2[kəˈrekt]v.
1. выпраўля́ць, папраўля́ць
2. пра́віць, карэкці́раваць
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
korygować
korygowa|ć
незак.
1.карэкціраваць; выпраўляць;
redaktor ~ł błędy w maszynopise — рэдактар выпраўляў памылкі ў машынапісе;
~ć plan zajęć — карэкціраваць план заняткаў;
2.муз. наладжваць
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
beríchtigen
vt
1) выпраўля́ць, папраўля́ць; (с)карэкці́раваць
2) абвярга́ць (ілжывае паведамленне)
3) плаці́ць (доўг)
éine Réchnung ~ — плаці́ць па раху́нку
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
ВЫХАВА́ННЕ,
дзейнасць па перадачы новым пакаленням грамадска-гіст. вопыту; фарміраванне пэўных установак, паняццяў, прынцыпаў, каштоўнасных арыентацый, стварэнне неабходных умоў для паўнацэннага развіцця асобы, падрыхтоўкі яе да грамадскага жыцця і прадукцыйнай працы. Арганізацыя выхавання накіроўвае развіццё суб’ектыўнага свету чалавека, садзейнічае свядомаму прыняццю ім грамадскіх каштоўнасцей, дазваляе арыентаваць пед. практыку на фарміраванне ў выхаванцаў самастойнасці, адказнасці, прынцыповасці, пачуцця ўласнай годнасці, творчай актыўнасці, крытычнага мыслення. Пры гэтым важна адзінства грамадскага і сямейнага выхавання, што дазваляе карэкціраваць адхіленні ў развіцці і паводзінах асобы (гл. таксама Дашкольнае выхаванне).
Літ.:
Харламов И.Ф. Теория нравственного воспитания. Мн., 1972;