сонечная карона

т. 15, с. 83

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

corona [kəˈrəʊnə] n. (pl. coronae)

1. astron. каро́на, вяне́ц

2. electr. каро́на, каро́нны разра́д

3. bot. каро́на

4. anat. каро́нка (зуба)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

коро́на прям., перен. каро́на, -ны ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

coronet [ˈkɒrənɪt] n.

1. мале́нькая каро́на

2. дыядэ́ма

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

рэга́лія, -і, мн. -і, -лій, ж.

1. Прадмет, які з’яўляецца знакам манархічнай улады, напр.: карона, скіпетр (уст.).

Царскія рэгаліі.

2. звычайна мн. Ордэн, знак узнагароды (уст. і разм.).

Прыйсці пры ўсіх рэгаліях.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кро́на​I (дерева) каро́на, -ны ж., кро́на, -ны ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Каро́нка (у маладой) (Зав.), да карона.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Koróna

f -, -nen

1) каро́на

2) ко́ла слухачо́ў

3) астр. со́нечная каро́на

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Sónnenkorona

f - астр. со́нечная каро́на

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

korona

ж.

1. карона;

korona cesarska — царская карона;

korona cierniowa — цярновы вянец;

2. бат. карона; крона;

3. перан. гіст. каралеўства;

4. крона (манета);

5. каронка (на зубе)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)