грай, граю, м.

Разм. Моцны птушыны крык; карканне. Вясною Дыхае зямля, І п’юць сады Цяпло блакіту. Птушыны грай Чуваць здаля, На ўзгорках Зелянее жыта. Дзеружынскі. Зноў чуваць у нашым краі Грай прадвеснікаў-гракоў, Весела вясна іграе На цымбалах ручайкоў. Смагаровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пры́кры

1. неприя́тный, проти́вный;

2. доса́дный;

3. доку́чливый;

~рае ка́рканне — доку́чливое ка́рканье;

4. прям., перен. при́торный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)